Royal Mail Triple Screw Steamer Titanic
Een verslag over de grootste scheepsramp ooit met het luxe schip 'Titanic'. Bizarre feiten en machteloosheid die de nacht van 14 april 1912 kenmerkten.
| Het begin | |
|---|---|
| Als eerste zullen we ons moeten verplaatsen in de tijd. De 20e eeuw begint in een roes van optimisme. De industrie viert hoogtij. Grote natuurlijke grenzen worden overwonnen. Een voorbeeld van het enorm technisch kunnen van die tijd is de Eiffeltoren in Parijs. Het moge duidelijk zijn dat staal een zeer belangrijke rol speelde in deze tijd. Ter introductie zal ik beginnen een aantal belangrijke personen aan je voor te stellen. Als eerste J. Bruce Ismay, algemeen directeur van de White Star Line. Hij stond bekend als een zeer vervelend persoon. Ten tweede The Right Honourable Lord William J. Pirrie (toen der tijd bestond zo'n enorme adelijke titel nog), algemeen directeur van de werf Harland and Wolff te Belfast, Ierland. Als laatste heb ik nog dhr. Thomas Andrews voor je in de aanbieding. Hij was de ontwerper van "De Grote Drie. In het begin van de 20e"eeuw was er veel belangstelling voor groot en sterk. De Eiffeltoren was hier zeker een symbool van (die hebben de Fransen niet voor niets laten staan na de wereldtentoonstelling!). Het was tijd dat het "groot" en "sterk" ook eens het ruime sop zou kiezen. De mentaliteit voor grote, sterke schepen was geboren. Als eerste startte de Cunard Line met de bouw van 2 enorme oceaanstomers. Je zult er wel eens van gehoord hebben (één daarvan ligt namelijk ook op de zeebodem) de Lusitania en de Mauretania (degene die de film 'Titanic' goed heeft bekeken weet dat daar aan het begin óók naar wordt verwezen). De Cunard Line was echter een grote concurrent van de White Star Line en dus kon Ismay niks anders doen dan óók grote, sterke schepen te laten bouwen. Samen met Pirrie en Andrews ontwikkelden zij een spectaculair plan om drie enorme oceaanstomers in dienst te nemen. De namen zouden worden: Olympic, Titanic, Gigantic. De Olympic ging als eerste te water op 20 oktober 1910. Tot 1935 zou zij trouw haar tijd uitdienen. Daarna werd zij vanwege haar ouderdom afgebroken. De overige twee zouden hun bestemming, New York nooit bereiken. De Titanic liep tegen een ijsberg en de Gigantic (later Brittanic) zonk na op een mijn te zijn gelopen in de Egeïsche Zee De Brittanic werd namelijk vanwege de eerste wereldoorlog in dienst van het leger gesteld... zij ging ten onder als hospitaalschip op 21 november 1916. |
|
| Gevaarlijk en asociaal | |
|---|---|
| Om de omvang van de ramp te kunnen begrijpen zul je je eerst bewust moeten zijn van wat er allemaal mis wat met de Titanic. Om te beginnen had de Titanic een uiterst gevaarlijke compartimentenverdeling. Niet meer dan 4 aaneengesloten compartimenten mochten ooit lek raken, anders zou ter hoogte van het E-dek (op sommige plaatsen minder dan 3 meter van het wateroppervlak!) het water een weg vinden naar verder gelegen compartimenten. Dit (super)gevaarlijke systeem wordt trouwens nog steeds toegepast in de Engelse scheepsbouw. Verder waren er ruim onvoldoende reddingsboten aanwezig. In de reddingsboten was maximaal plaats voor 1178 personen. Ter vergelijking de Titanic kon 3547 passagiers vervoeren. Dat komt neer op 1/3. Er was meer dan voldoende ruimte op het dek aanwezig voor een dekkingspercentage van 100%. Alleen zoals altijd vond Ismay dat het dek er dan "te vol" zou gaan uitzien. Ook moet je rekening ermee houden dat er in deze tijd een flink klassenonderscheid bestond. 'Edelen' gingen niet om met de 'gewone burger' en vice versa. In geval van nood kregen de 1e klas passagiers dus voorrang op de tweede klas, en die weer voorrang op de 3e klas. De klassen-accomodaties waren daarom ook met stalen hekken van elkaar gescheiden, zoals dat o.a. in de film goed tot uitdrukking komt. Over asociaal gesproken... | |
| 14 April 1912 om 11:40 | |
|---|---|
| Op dit tijdstip worden de beroemde 3 belsignalen geproduceerd door de bemanning in het kraaiennest. Ijsberg in zicht. Murdoch, op dat moment dienstdoende officier op de brug besluit de machines op vol vermogen achteruit te zetten en sterk uit te wijken naar bakboord (in 1924 werd dit algemeen gewijzigd naar stuurboord, over verwarring gesproken..). Murdoch had echter niet veel geleerd van de draaimanoevres van de Titanic. Het roer was veel te klein en de ijsberg was veel te dichtbij. Gevolg: de ijsberg stoot langs de zijkant van het schip en overal waar de ijsberg het schip raakt ontstaat een klein gaatje of scheurtje. Na 5(!) compartimenten open te hebben gereten laat de ijsberg de Titanic verder met rust (omdat Murdoch wel nog zo slim was om tegenroer te geven). Op het eerste gezicht was er niet veel aan de hand. Een scheurtje hier en een gaatje daar. Het totaal beschadigde oppervlakte van de scheepshuid bedroeg net iets meer dan 1 vierkante meter (!). De waterdichte deuren werden gesloten en de pompen werden in werking gezet. Niets aan de hand, wat lichte schade rapporteerde Murdoch aan Smith, de kapitein die na deze reis met pensioen zou gaan. Andrews werd gehaald. Deze probeerde de bemanning tevergeefs duidelijk te maken dat het een verloren strijd was. Kapitein Smith liet wel CQD (Come Quick Danger) zenden (voorloper op SOS, welk later ook werd verzonden), maar de bemanning was er niet echt van overtuigd dat het schip zou zinken. Pas toen het schot tussen het 5e en 6e compartiment het onder de druk van het water begaf en de Titanic toch iets begon te hellen werd besloten om alle passagiers op het botendek te verzamelen met zwemvest aan (had toch geen zin want het water had een temperatuur onder 0, dus je sterft sowieso binnen 3 minuten vanwege een hartverlamming). Het inladen ging langzaam en moeizaam. Hier waren nooit trainingen voor geweest en men wist niet wat de maximale capaciteit was. Vandaar dat menig officier van Andrews een uitbrander kreeg dat zijn boot niet goed genoeg gevuld was. Als het voorste kuildek van de Titanic kopje ondergaat krijgt de Titanic een behoorlijke zuiging naar beneden en wordt het menens. De 2e en 3e klas wordt toegelaten op het botendek, maar het merendeel van de boten was al vertrokken, ver van het schip weg, om de zuiging van het schip te kunnen ontwijken als het schip zou zinken. Tegen 1 uur middernacht gaat het écht fout. Tussen de 3e en 4e schoorsteen breekt het machtige schip in tweeën. Later werd berekend dat de Titanic behoorlijk sterk moest zijn geweest, dit had al veel eerder moeten gebeuren. Het achterschip valt terug in het water, alles wat er onder ligt verpletterend (o.a. slachtoffers). Vanaf dat moment wordt er gerapporteerd dat er explosies te horen zouden zijn. Dit zijn geen ex-, maar implosies. Gevangen lucht wil naar buiten: dan maar dwars door het metaal heen. Dit maakt een enorm kabaal. Uiteindelijk gaat rond half 2 het achterschip als laatste ook naar beneden, iedereen meesleurende die zich nog op het achterdek bevond. |
|
| De balans | |
|---|---|
| Op de eerste reis van de Titanic waren 2206 mensen aan boord. Hiervan wisten er 703 de gruwelijkheden van die nacht te overleven. De overige 1403 zouden hun laatste rustplaats op zee vinden. De 703 mensen in de reddingsboten werden de volgende ochtend opgepikt door de Carpathia welke als eerste reageerde op het CQD-signaal. Er zou nóg een schip in de buurt van de Titanic gelegen moeten hebben, namelijk de California. De bemanning daarvan beweerde die bewuste nacht vuurpijlen te hebben gezien in de buurt van waar de Titanic zou moeten liggen. De kapitein gaf orders om er niet op te reageren. Het is nooit duidelijk geworden of die vuurpijlen van de Titanic afkomstig waren. Had de ramp makkelijk voorkomen kunnen worden? Het antwoord is helaas bevestigend. Als Murdoch in plaats van uitwijken recht tegen de ijsberg was aangevaren, was er waarschijnlijk weinig aan de hand geweest. Okee, het eerste compartiment is naar de haaien en iedereen is wakker. Maar als je daarmee 1403 mensen kunt redden moet je het zeker doen. Andere factoren zullen waarschijnlijk Murdoch zover gebracht hebben dit niet te doen. Van de prominente personen hebben zowel de kapitein als 1st officer Murdoch de ramp niet overleefd. Ook Thomas Andrews die ook aan boord was overleefde de ramp niet. J. Bruce Ismay, die ook aan boord was overleefde ramp wél. Hij zette zich pontificaal in een reddingsboot zonder daar toestemming voor te vragen want alleen vrouwen en kinderen werden toegelaten in de reddingsboten. Vreemd dat daar nooit iets over gezegd werd... |
|
� Copyright CR-Corporation - 2024 - afdrukken 
- contact
