CR-Corporation Homepage
INTRODUCTIE 1936 1937 1938 1939 1940
1941 1942 1943 1944 1945 LINKS

1943


In 1943 vond de grote ommekeer plaats in de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers werden bij Stalingrad verslagen en de eerste geallieerde invasies op het vasteland van Europa werden een feit.


Verliezen Oostfront
Nadat het Duitse 6e leger onder Generaal Paulus einde 1942 is omsingeld door de Russen, dreigt het Oostfront in elkaar te storten. Niet alleen vanwege de verloren manschappen en materieel, maar ook door het gat dat in de Duitse Moraal is geslagen. Duitse overwinningen zijn niet langer standaard aan het Oostfront. De Sovjet-legerleiding heeft dit door en maakt hier in 1943 dankbaar gebruik van. In dit jaar zouden enkele uiterst bloedige veldslagen worden uitgevochten.

Op 8 februari slaagden de Russen erin de stad Kursk te bevrijden van de Duitsers, op 16 februari lukte het hen ook Kharkov te bevrijden. Hitler beval om in de zomer van 1943 deze steden te heroveren. In Kursk lukte dit op 5 juli 1943. De slag om Kursk was de eerste grote veldslag die aan beide zijden met grote hoeveelheden tanks werd uitgevoerd. Eind augustus gaven beide partijen de stad op. De overwinning bleef dus onbeslist, wel waren aan beide zijden vele tienduizenden slachtoffers te betreuren. Zoals gebruikelijk lag het aantal slachtoffers aan Sovjet-zijde wat hoger dan aan de zijde van de Duitsers. Bij de slag om Kursk zetten de Duitsers zoveel manschappen en materieel in, dat daarmee belangrijke voorraden werden opgebruikt en dat terwijl zich ondertussen in Italië een nieuw front had gevormd. De Duitsers konden hun doelstellingen van de Führer niet meer waarmaken.
Russische tanks aan het oostfront (afbeelding afkomstig Wikipedia)

Einde van het afrikakorps
Het glorieuze Afrikakorps van de Duitse generaal Erwin Rommel veroverde in 1942 Tobruk, maar verloor later datzelfde jaar de slag om het Egyptische El-Alamein. In 1943 begon het tegenoffensief van de geallieerden en ging het snel bergafwaarts met de Duitse en Italiaanse legers in Noord-Afrika. Tobruk werd heroverd en het Afrikakorps werd ver naar het westen teruggeslagen.

In januari 1943 verloor het Afrikakorps de controle over de Libische hoofdstad Tripoli en moest zicht verder westwaarts terugtrekken, richting Tunesië. Het werd duidelijk dat het Afrikakorps de slag om Noord-Afrika had verloren en Hitler haalde generaal Rommel terug naar Duitsland. De overgebleven Duitse en Italiaanse troepen in Noord-Afrika wisten in Tunesië nog tot in mei 1943 stand te houden om zich uiteindelijk op 13 mei 1943 over te geven aan de geallieerden.
Met de overgave van het Afrikakorps eindigde ook de Duitse droom om het Afrikaanse continent te beheersen en om via Noord-Afrika het midden-oosten te bezetten.

Massabombardementen op Duitse bodem
Toen de luchtoorlog werd gevoerd om Engeland in 1940, raakte het luchtconflict verzeild in een tactisch gezien idiote situatie. Een Duitse luchteenheid verdwaalde 's nachts en bombardeerde per abuis een buitenwijk van Londen, terwijl Hitler aanvallen op Londen ten strengste had verboden. De Engelsen vatten deze aanval op Londen echter serieus op en sloegen terug met een bombardement op de Duitse hoofdstad Berlijn. Het markeerde het begin van een eindeloze reeks van luchtaanvallen aan beide zijden die tot aan het einde van de oorlog in 1945 aan zou houden.

Toen de Amerikanen in 1941 in de Tweede Wereldoorlog partij werden door de Japanse aanval op Pearl Harbor, betekende dit ook dat zij zich in het conflict in Europa gingen mengen. In 1943 werd besloten de bombardementen op grote Duitse steden te intensiveren om zo de moraal van de Duitse bevolking te breken en de Duitse oorlogsindustrie grote schade toe te brengen. Op 27 januari vond het eerste grote massabombardement plaats op de kustplaats Wilhelmshafen. Later dat jaar, tussen 24 en 28 juli vond de beruchte operatie Gomorrah plaats (vernoemd naar een stad die in de Bijbel wordt vernietigd). Bij dit bombardement op de grote Duitse stad Hamburg vonden 42.000 burgers de dood in een afschuwelijke vuurstorm die de stad volledig in de as legde. De hitte in de stad liep zó hoog op dat alles wat in contact kwam met zuurstof, spontaan ontvlamde. Gebouwen stortten in als gevolg van het bezwijken van de constructie onder de intense hitte van soms wel 800 graden celcius.

Dit soort van geplande stedelijke vernietiging zou in de resterende oorlogsjaren nog vaker worden toegepast. Honderdduizenden burgers vonden hierin de dood. Het laatste grote bombardement op een Duitse stad zou plaatsvinden in 1945 op de stad Dresden, waarbij 35.000 burgers, voornamelijk vluchtelingen uit het oostelijk gedeelte van Duitsland, om het leven kwamen. Dit alles vond plaats in het kader van de vergelding voor de Duitse aanvallen op de Briste hoofdstad Londen.

Foto's rechts: bovenaan Hamburg, eronder Dresden.
Meer informatie is te vinden op: http://www.bombenkrieg.net/
Verwoestingen in Hamburg (afbeelding afkomstig Wikipedia)

Verwoestingen in Dresden (afbeelding afkomstig Wikipedia)

Invasie Sicilië & Italië
Met de overwinning in Noord-Afrika werd de gelegenheid geschapen voor de geallieerden om één van Duitslands belangrijkste geallieerden, Italië, aan te pakken. Om een veilige doorgang naar het vaste land van Italië te bewerkstelligen, moest eerst het eiland Sicilië worden veroverd. Op 10 juli 1943 begon de invasie van Sicilië. De geallieerden stuitten op grote weerstand en moesten hard vechten op hun doel, de noordelijke stad Messina op het eiland te veroveren. De slag kostte 29.000 Duitse en Italiaanse troepen het leven. De verliezen aan geallieerde zijde waren lichter.

Na de verovering van Sicilië konden de geallieerden beginnen met de invasie van Italië op 3 september 1943. Mussolini verloor steeds meer aan gezag en de Italianen zagen hem liever gaan. Er werd dan ook een coup gepleegd om Mussolini te verdrijven, die in eerste instantie lukte. Toen het nieuws van Mussolini's verdrijving Berlijn bereikte, stuurde Hitler Duitse legers Italië in om het land onder zijn invloedssfeer te houden. De Duitsers namen de tactische verdediging van Italië tot hun rekening en wisten Italië middels een aantal sterke linies lange tijd tegen de geallieerden te verdedigen.

Conferentie van Teheran
Op de conferentie van Teheran (hoofdstad van Iran) kwamen op 28 november 1943 de Grote Drie bij elkaar (dat zijn Franklin Delano Roosevelt, Winston Churchill en Josif Stalin, staatshoofden van respectievelijk de Verenigde Staten, Groot Brittanië en de Sowjetunie). Bij deze conferentie en ook later bij een nieuwe conferentie in Jalta (Krim, Oekraïne) beslisten deze Groten Der Aarde hoe de wereld er ná de Tweede Wereldoorlog uit zou moeten gaan zien.

Zo werd toen al beslist hoe Europa en dan met name Duitsland en Oostenrijk zou worden verdeeld in termen van bezettingszones. Bij deze conferenties zou de basis worden gelegd wat later zou uitmonden in de Koude Oorlog, een vijandelijke opstelling tussen de Westelijke Geallieerden en de Sowjetunie. Roosevelt en Churchill hadden tijdens deze conferentie al hun bedenkingen over het plan van opdeling voor Europa, maar hadden geen andere keuze dan Stalin te vriend te houden, want geen van allen was in staat Duitsland en Japan in zijn eentje te verslaan.


� Copyright CR-Corporation - 2024 - Afdrukken print - contact

Valid HTML 4.01! Correct CSS!